Rondreis Amerika (New England) - Dag 15

De ochtend begon met een fantastisch ontbijt van zelfgemaakte bosbessen-pannenkoeken, gemaakt door Marlene. Na een nog best wel emotioneel afscheid, want we hadden echt een goede band met haar, verlieten we Cape Cod, terug op weg naar Boston.

Op deze opnieuw snikhete dag, reden we langs de kust terug omhoog. Terug naar Boston was maar ongeveer een uurtje maar natuurlijk had ik al ingepland om daarvoor nog ergens te stoppen, namelijk Plymouth. Voor mij als docent Engels een interessante plaats omdat daar natuurlijk de eerste nederzettingen gebouwd werden door de Pilgrim Fathers die vanuit Europa de geloofsgevechten ontvluchtten om in The New World een beter bestaan te bouwen. Vanuit hen zijn 7 presidenten voortgekomen die bijna allemaal een behoorlijke stempel op Noord-Amerika hebben gedrukt.

Genoeg geschiedenis. In Plymouth bezochten we de Plymouth plantage, een open luchtmuseum waar de eerste nederzetting fantastisch is nagebouwd en waar je rond kunt lopen om te zien hoe het er vroeger uit zal hebben gezien, inclusief acteurs. 


                 
Eerst kom je langs het indianengedeelte zoals hierboven te zien. De mensen daar zijn mensen met echte indianen roots en vertellen vol enthousiasme hun verhalen.

Als je doorloopt kom je bij de nederzetting. Kleine, krappe en lage huisjes waar je met 1,93 niet fatsoenlijk rechtop kan staan. Natuurlijk waren de mensen vroeger een stukje kleiner. 


            

We vonden de plantage fantastisch en het is de entreeprijs absoluut waard. Op de foto's kun je niet zien dat het 35 graden was, maar dat namen we maar voor lief.

Na deze uitstap reden we een stukje door omdat ik de replica van de Mayflower ook wilde zien. Ik had een dubbel ticket gekocht zodat deze ook meegenomen kon worden. Op de boot stond een acteur die heel leuk het verhaal vertelde van de Mayflower. Je kon over het schip lopen en binnen in kijken. 



Het is een klein schip en het feit dat er zoveel mensen in zo'n kleine ruimte waren was best beangstigend, vooral als je nagaat dat deze mensen niet op het dek mochten komen, de ruimte niet hoger dan 1,80 was, je met een stuk of 30 man in één ruimte lag en je zo saampjes 4 maand op zee was. 

Tegen de avond kwamen we aan in Boston op ons laatste adresje. Een klein appartementje midden in de stad. Dit was de tweede keer dat we tijdens onze trip een verkeerde keuze hadden gemaakt qua overnachting, dus op 15 nachten is dat reuze meegevallen.

Tegen de avond probeerde we te slapen op onze anderhalf-persoon bed die niet langer was dan 1,80 en waarvan één kant tegen de muur geduwd was in een kamertje van 2 bij 2. Gelukkig waren we moe en vielen we ondanks onze slangenposities in slaap.